Bonnen voor de gaarkeuken, verstrekt door de RBVVO. Het Rijksbureau voor voedselvoorziening in oorlogstijd. Eén bon geeft recht op één portie voedsel uit de gaarkeuken. Bijzondere bonnen die ik nog niet vaak heb gezien.
Opschrift; R.B.V.V.O. ‘s-Gravenhage DEZE TALON BEWAREN Losse bons zijn ongeldig – een geldige bon geeft recht op een portie voedsel. BC 35209 en AY 69723.
Een bonnenboekje om de distributiebonnen chaos een beetje te kunnen ordenen, en een makkelijke manier om de losse voedselbonnen te vervoeren naar de winkel of de markt. Op de voorkant staat gedrukt “Losse distributie-bonnen. H.F.W. Deneke Jr. Amsterdam.” Een goede administratie van je voedselbonnen was een noodzaak in de oorlog, zeker tijdens de hongerwinter van 1944. Als je man was ondergedoken voor de Arbeitseinzatz kreeg hij ook direct geen bonnen meer, dan was het dus belangrijk om zuinig te leven, in deze tijden van schaarste.
Voedselbonnen tweede wereldoorlog uit 1944. Van deze bonnen moest een gezin 2 maanden eten en zien te overleven in de tweede wereldoorlog. Van deze uitgave van de distributie bonnen zijn er een heleboel overgebleven, er was niet veel op de bon te krijgen in de hongerwinter van 1944-1945. Opvallend zijn de vele bonnen op het vel met ‘Algemeen’ erop, en ‘Taptemelk’. Taptemelk is afgeroomde melk die minder dan 3% vet bevat. Bovenin nog een rijtje bonnen met ‘Vleesch’, wat natuurlijk helemaal niet meer te krijgen was.
Veel mensen denken dat men tijdens de oorlogsjaren de bonnen inleverden bij de winkels, en dat ze dan het product kregen. Maar zo werkte de distributie niet. Men moest gewoon voor de op de bon verkrijgbare producten betalen. De bonnen regelden alleen dat de producten ‘eerlijk’ verdeeld werden onder de populatie in de gemeenten. En dat ze bij de mensen terecht kwamen die er recht op hadden volgens het distributiebureau.
Mijn oma vertelde eens over de herdershond van de buren die ineens was verdwenen. Ondanks oproepen om de hond boven water te krijgen hing er toch ineens een aangenaam zoete stoofvlees geur door de straat. Volgens mijn oma Stien is nooit opgehelderd welke buur de hond in de pot had. Wel bleken de eigenaren er een zo’n grote beloning voor over te hebben dat je er wel 10 stukken rundvlees op de zwarte markt van kon kopen…. Ook de duiven waren al snel niet meer veilig, en werden gevangen door creatief verzonnen duivenvallen op de daken of balkons. De kokmeeuwen realiseerden zich al vrij vlug dat ze in de Haagse buurten het onderspit zouden delven, en lieten zich al snel niet meer zien, zo vertelde mijn oma. Kortom, de huisvrouwen die in de oorlog rond moesten komen, voor hun vaak grote gezinnen, met of zonder onderduikers, hadden een dagtaak aan het verzamelen en ritselen van de benodigde levensmiddelen en brandstoffen.
Meer over voedselbonnen en distrubutie
Coupons. A family had to eat and drink from this card with food coupons for two months in the second world war.
Voedselbonnen na oorlogs 1950. Tot 1953 was Nederland op de bon. Veel mensen dachten dat het bonnen-leed na de oorlog over zou zijn, een aantal producten waren zo schaars, onder andere goede tabak, dat ze nog tot 1950 uitsluitend op de bon verkrijgbaar waren.
Lots of people tought that the coupon sorrow would be over after the war, but a number of products, like tobacco, were this scarce that they were up to 1953 still exclusively available on coupon.