Ingezonden brief van mevrouw van Kampen over Nederlands-Indië.
Enige tijd geleden ontvingen ik de onderstaande mail, en dit mooie bericht kon ik u niet onthouden. Mevrouw van Kampen heeft haar leven in Nederlands-Indie uitgeschreven en op een web-site geplaatst. www.dutch-east-indies.com Dit is zeer zeker de moeite waard om te lezen!!!
Hieronder de brief.
Beste Onno,
Wat geweldig dat zo’n verzameling over de Tweede Wereldoorlog gemaakt
is door jonge mensen die na de oorlog geboren werden. Ik waardeer dit
zeer!
Zelf zat ik tijdens de tweede wereldoorlog in voormalig Nederlands-Indie, dwz. niet onder
Duitse maar Japanse bezetting.Ik begrijp best dat er niet veel vraag is naar de Japanse bezetting in het voormalig Ned.Indie, noch naar de tijd van voor de oorlog.
Ik ben bang dat iedereen die uit N.O.I. kwam op één hoop is geveegd.Dat is toch jammer want niet iedere Nederlander in Indie werd erg rijk.
Ook waren vele Nederlanders heel erg eenzaam,als zij daar alleen op één van de zeer vele eilanden woonden. Ook de vrouwen waren er erg eenzaam.
Op Java woonden veel meer Nederlanders en andere Europeanen. Daar was het leven voor die dagen zeer modern.
Mijn moeder kwam uit een grote stad, Utrecht.Ondanks dat zij het leven in Indie best fijn vond heeft zij Nederland altijd heel erg gemist.
Mijn vader kwam uit Helmond, een gemoedelijke Brabander die veel van Indie heeft gehouden, maar ook hij heeft Nederland wel gemist.
Zij hadden beiden erg veel verdriet toen Nederland werd bezet door Duitsland.
Nederland was voor mij, het land van mijn ouders en vooral van mijn grootouders.
En dan begint de oorlog met Japan. Zij spreken een taal die wij totaal niet verstaan. Zij lijken helemaal niet op Indonesiers.
En daar worden wij dan met ons allen (ca 300 000 Nederlanders) totaal afgesloten van de rest van de wereld.
Eerst verdwenen alle Nederlandse mannen vanaf18 jaar in kampen tot aan in Japan toe, of naar de Birma spoorweg.
Daarna gingen alle vrouwen en kinderen in kampen. In januari 1945 werden alle jongetjes vanaf 10 jaar in mannenkampen gestopt.
Wij wisten met ons allen niets meer van elkaar. Waren in allerlei soorten kampen en gevangenissen gestopt.
De rest van de wereld wist nog minder dan wij.
Japan heeft vreselijke oorlogsmisdaden begaan in het voormalig Nederlands Indie. Ook onder de Molukkers hebben zij de beest uitgehangen.
Vele Indonesiers hebben door de Japanse bezetting ernstig geleden.
De Chinezen die al ontzettend lang van de ene generatie op de andere in Indonesie woonden hebben ook onvoorstelbaar geleden.
Het doet ons allen die nog in leven zijn veelpijn dat Nederland zeer weinig begrip heeft getoond (en nog steeds niet veel) voor zijn eigen landgenoten.
Die landgenoten die weliswaar niet door Duitsland maar door Japan werden getroffen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Last but not least.
We mogen best een beetje trots zijn op onze voormalige kolonie in de Oost.
Vanaf 1925 stuurde Nederland veel beter opgeleid personeel naar Indie en ook kwamen er steeds meer Nederlandse vrouwen mee. Er kwamen steeds betere scholen voor iedereen, goede ziekenhuizen enz. Maar alles ging langzaam. Je kunt je niet op z’n Europees haasten in de Tropen. Dat is echt onmogelijk.
Ieder volk moet vrij zijn, geen kolonien meer na de Wo2. Dat werd de slogan na de oorlog.
Helemaal mee eens! Maar Indie heeft Nederland wel op de wereldkaart gezet en er een heel erg rijk land van gemaakt.
Ik hoop dat u mij bovenstaand schrijven niet kwalijk neemt. Ik wilde alleen maar een beetje uitleggen waarom men niets weet over de Wo2 in het voormalig Nederlands Indie
Dat is nml. onder de mat geveegd.
Maar ik heb absoluut altijd helemaal meegeleefd met de Nederlanders die door Duitsland werden bezet, 5 jaar lang! En de Nederlandse Joden hebben ontzettend geleden, daar zijn geen woorden voor te vinden.
We zijn toch immers allemaal Nederlanders?!
Thanks a million for reading me en hartelijke groeten .