Deutsches Reich Arbeitsbuch. Sinds 1892 was het in Duitsland verplicht om een Arbeidsbuch bij te houden. Het begon met het registreren van de talloze mijnwerkers in Duitsland. Deze documenten werden geregistreerd bij het plaatselijke politiebureau. Later is het Arbeitsbuch verplicht voor alle beroepsgroepen in Duitsland. Het Arbeitsbuch was dus al lang voor de Nazi’s in gebruik. Alleen de Adelaar en het hakenkruis zijn aan de lay-out van het boekje toegevoegd vanaf 1935 tot 1945. Dit Arbeidsbuch is uitgegeven in Wenen (Arbeitsamt Wien). Een jaar na de aansluiting ‘Anschluss van Oostenrijk bij Nazi Duitsland’, Deutschösterreich.
Originele Hakenkruisvlag Kriegsfahne uit de tweede wereldoorlog
Kriegsfahne Hakenkruisvlag
Originele kriegsfahne, oorlogs hakenkruisvlag, die door Adolf Hitler persoonlijk is ontworpen. Deze vlag werd gevoerd door het leger, (Heer), door de luchtmacht, (Luftwaffe), en door de Duitse marine, (Kriegsmarine). De officiële naam is ‘Reichskriegsflagge’. Deze versie van de vlag is gebruikt van 1938 tot 1945. De eerdere versie had een iets ander grafisch ontwerp met een dunnere zwarte band op de vlag en een dikkere zwarte band rond het hakenkruis. De kriegsfahne heeft een rode achtergrond met daarop in de linker bovenhoek een ijzeren kruis, of maltezer kruis, verwijzend naar de Kriegsfahne uit de eerste wereldoorlog. En prominent in het midden het hakenkruis, met zwart witte balken gekruist van boven naar beneden en van links naar rechts. De afmeting is 80×135 cm. De maker van deze vlag is Textildruck Arlt Inh. Oskar u. Kurt Arlt Schönheide / Erzgeb. De vlag heeft de gevlochten bevestigingen van katoen voor aan het touw van de vlaggenmast. De originele vlaggen hebben altijd gevlochten bevestigingen en nooit ijzeren ringen.
Oorlogsbuit
Deze Kriegsgsfahne hoort bij de nalatenschap van Gerard Schuurman en Jacobus Bentvelzen. De hakenkruisvlag is volgens de overlevering buitgemaakt tijdens een aanslag op een Duitse Schnellboot door verzetsgroep C.P.N. (communistiche partij Nederland). De Duitse Schnellboot zou ergens rond het ijsselmeer zijn aangevallen en in brand gestoken door het verzet, toen deze op een afgelegen plek afgemeerd zou zou zijn. Deze vlag is toentertijd meegenomen door het verzet als oorlogsbuit en trofee. De vlag ruikt erg naar diesel en olie. Ik heb tot op heden nog geen verslag gevonden over een aanval op een Duitse Schnellboot in Nederland tijdens de oorlog. Mocht iemand dit verhaal herkennen of er meer informatie over hebben dan zou ik dat graag willen horen. Neem dan alstublieft contact op met Wo2verameling.nl.
Distributiebonnen voor benzine en textielkaarten voor jongens, meisjes en vrouwen
Alles op de distributiebon…
Zo’n beetje alles wat te koop was via de reguliere markt was alleen beschikbaar ‘op de bon’. Van levensmiddelen tot benzine en textiel. Alles alleen op vertoon van de verstrekte bon, legitimatiebewijs en het verschuldigde bedrag voor het gekochte artikel. Benzine was al vanaf de mobilisatie periode alleen via de distributie te verkrijgen. Het leger had ten alle tijden voorrang natuurlijk. Dit was niet anders, en nog heviger, toen Nederland door de Duitsers was bezet uiteraard. Het duurde dan ook niet lang voordat alle (toch al schaarse) ‘automobielen’ uit het straatbeeld verdwenen waren. Alleen artsen en mensen met een belangrijke functie behielden het recht op een ‘Ausweis’ voor een auto. Men ging over op met hout gestookte en voortgedreven auto’s, of doordat men zijn auto liet ombouwen om op gas te rijden. Maar naarmate de oorlog vorderde werden ook deze manieren van transport te kostbaar voor de meeste Hollandse burgers en werd er vooral gereden op de fiets, met paard en wagen, en handkarren.
Textiel
Uiteraard was ook het kostbare textiel (katoen) op rantsoen en alleen op de bon verkrijgbaar. Nog nooit in de Nederlandse geschiedenis was een vrouw zo blij om een nieuw kledingstuk te krijgen. Hoe later in de oorlog hoe schaarser de kleding die voorhanden kwam. Er waren talloze bladen die de oorlogse dames leerden om te gaan met naald en draad. Mijn oma vertelde dat ze een keer zes lagen kleding droeg, om alle gaten te bedekken die in al haar kledingstukken waren gesleten. Vooral op de zwarte markt deed kleding het erg goed, en daardoor ontstond dan ook al snel een levendige handel in kleding en textiel.
Deze bonnen zijn een gift van; Fam. Bert en Sandra Wolf.
Duitse helm model M35 van de afdeling Heer (Leger, Wehrmacht). De helm heeft 1 Heer decal (plaatje) op de linkerkant. De helm heeft nog het originele oorlogse binnenwerk dat is gemerkt met “55”. De maat van de binnenhelm. De helm is aan de binnenrand aan de linkerkant gemerkt met “Q62”. Q is de maker; “Quist” en “62” staat voor de maat van de helm. Aan de achterkant in de nek van de helm staat het lotnummer; 4780. De helm heeft een donkergroene matte verflaag, die voornamelijk bij de helmen gemaakt door Quist worden gezien.
Bigfoot decal van Quist
Het decal op de linkerkant van de helm is van het type “bigfoot eagle”, zo genoemd omdat de poot van de adelaar, daar waar deze het hakenkruis vasthoud, net een stukje dikker is dan op andere decals die je kan aantreffen. De maker van de helm, Quist, is de enige die deze decal heeft gebruikt. De helm is uitgevoerd in 1940 mat groene verf. De helm is in de vroege jaren ’40 terug de fabriek ingegaan en heeft naast de nieuwe kleur en het nieuwe decal, ook een nieuw binnenwerk gekregen. Dat maakt deze helm een zgn “transitiehelm” of re-issue helm.
Binnenwerk
Het binnenwerk ziet er heel goed uit en zit vast met 3 originele “appelgroene” splitpennen en zit zo stevig in de helm dat een datum erop zien niet mogelijk is zonder de helm te verstoren. En dat laten we dan maar ook zo. Het varkenslederen binnenwerk is in een goede staat en heeft het originele touwtje om het binnenwerk mee te verstellen, er is nog nooit onder het leer gekeken en er is dus niet bekent of er nog merktekens of stempels staan aan de binnenkant. Op de voorkant van de helm is nog het nummer 55 te zien, dit is met krijt in de fabriek op de voorkant gezet om de maat van het binnenwerk mee aan te geven. Helaas mist de kinriem, stormband, zoals bij zoveel Duitse helmen. Omdat er nooit met de helm is gerommeld, gaan we ook de kinriem niet vervangen, om de helm in een zo origineel mogelijke staat te laten.
