Het verhaal van Leen en Theo van Kuijeren
Leen en Theo van Kuijeren
Dit is het persoonsbewijs van mijn opa, Leonardus Johannes van Kuijeren (Leen). Afgegeven op 6 december 1941 in Den Haag. Voorzien van kloeke foto en vingerafdruk. Opa moest eigenlijk de “arbeitseinzatz” in, maar daar had hij zijn prioriteiten niet liggen. Onderduiken dus… De Duitsers zijn meerdere keren aan de deur geweest bij mijn oma om te vragen “wo dein mann ist!”. “Ist weg…” was het antwoord van mijn oma. Totdat de Duitsers lucht kregen van een dubbele vliering in die woningen.
“Wo is dain mann?” Ist weg…” “Dann haben Sie nichts dagegen, dass wir durch die Wand schießen.” “Leen, kom er in Godsnaam uit anders gaan ze schieten!” Toen moest opa voor de dag komen helaas. Weggevoerd naar Duitsland, Leipzig, Samen met zijn broer de zoutmijnen en fabrieken in. Mijn opa is zonder zijn broer teruggekeerd naar Nederland na de oorlog. In een te klein pak, en berooid van alles kwam hij uiteindelijk aan op Hollands Spoor Den Haag, waar mijn oma hem iedere dag vanaf de bevrijding stond op te wachten.
Theo waar ben je….
Ereveld Loenen
Het graf van Theo van Kuijeren ligt op het Ereveld in Loenen. Onze familie heeft lang gezocht naar het graf van Theo van Kuijeren, vooral in de omgeving van Leipzig en in Duitsland. Theo van Kuijeren bleek al lang zijn plekje te hebben op het Ereveld te Loenen. Dit leerden wij in maart 2015. Mijn oom Jan van Kuijeren, heeft het graf van Oom Theo ontdekt.
De overlevering van Jan van Kuijeren is als volgt;
31/03/2015
IN MEMORIAM,
“Vandaag is het 70 jaar geleden dat mijn oom Theo omkwam in Duitsland.
In verband met de toenemende razzia’s en kans doodgeschoten te worden, besloten Theo (destijds 18 jaar) en zijn broer Leen (30 jaar) in november 1944 zich alsnog voor de Arbeitseinsatz (gedwongen te werk-stelling in de Duitse oorlogsindustrie) aan te melden. Vanaf de Slachthuis-kade in Den Haag werden zij per Rijnaak op transport gesteld naar Halle a/d Saale nabij Leipzig. Hier werden zij van elkaar gescheiden en op verschillende locaties in fabrieken te werk gesteld. Zijn broer Leen (mijn vader) kwam na de oorlog heelhuids thuis, doch van Theo werd nooit meer iets vernomen. Naar alle waarschijnlijkheid is Theo op 31 maart 1945 tijdens bombardementen door de geallieerden omgekomen.
Bij toeval kwam ik op internet een foto van zijn grafsteen op het spoor van de Oorlogsgravenstichting op het Ereveld in Loenen, bij Apeldoorn.”
Jan van Kuijeren.
Research en foto’s door Jan van Kuijeren.
Vandaag 21 februari 2016 heb ik een email ontvangen van Cor Bart van www.razziabeverwijk.nl en www.oorlogsslachtoffersijmond.nl. Cor heeft een bericht aan het Nederlandse rode kruis ontdekt in de archieven van het ITS (international tracing system) tijdens hun eigen zoektocht. In dit bericht staat dat enkele uit Nederland afkomstige dwangarbeiders gedood zijn bij een bombardement op Halle op 31 maart 1945. Daaronder is ook Theo van Kuijeren vermeld, nummer 2 op het document. Uit het document blijkt dat Theo in Ammersdorf zijn onderkomen zou hebben gehad. Iets wat wij van Wo2verzameling.nl nog niet wisten. Weer een hint die helpt bij de zoektocht naar Theo van Kuijeren. Cor Bart, hartelijk bedankt!
Links:
