Routes in de Achterhoek Bevrijdingsroutes Abellife
Routes in de Achterhoek. Bevrijdingsroutes langs indrukwekkende verhalen.
Het boek, door auteur Bertine Kleinjan, en de bijbehorendeAbellife app,bevatten elf verschillende fiets en/of wandelroutes langs verhalen uit de oorlogstijd in de Gelderse Achterhoek. Samen met dit handzame prachtige boek en de Abellife app wordt u langs de spannendste verhalen meegenomen uit de oorlogstijd. Geniet van het prachtige Gelderse landschap, de meest knusse café’s en restaurants terwijl u zich in de oorlogsgeschiedenis van dit zo vreedzaam ogende stukje Gelderland laat onderdompelen. Spannend en ontspannend tegelijkertijd!
Foto materiaal.
Wo2verzameling.nl was gevraagd om een stukje foto materiaal aan te leveren, en als dank een vermelding in dit geweldige boekje! Het boekje en de app vertellen het verhaal van een aantal (lokaal) bekende en minder bekende Achterhoekers die in de oorlogsjaren hachelijke gebeurtenissen mee moesten maken tegen wil en dank. Van boer tot held, en leden van het verzet en natuurlijk de ontlading van de bevrijding. Beleef het van dichtbij en bezoek de geschiedenis en gastvrijheid van de Achterhoek!
Dit is het persoonsbewijs van mijn opa, Leonardus Johannes van Kuijeren (Leen). Afgegeven op 6 december 1941 in Den Haag. Voorzien van kloeke foto en vingerafdruk. Opa moest eigenlijk de “arbeitseinzatz” in, maar daar had hij zijn prioriteiten niet liggen. Onderduiken dus… De Duitsers zijn meerdere keren aan de deur geweest bij mijn oma om te vragen “wo dein mann ist!”. “Ist weg…” was het antwoord van mijn oma. Totdat de Duitsers lucht kregen van een dubbele vliering in die woningen.
“Wo is dain mann?” Ist weg…” “Dann haben Sie nichts dagegen, dass wir durch die Wand schießen.” “Leen, kom er in Godsnaam uit anders gaan ze schieten!” Toen moest opa voor de dag komen helaas. Weggevoerd naar Duitsland, Leipzig, Samen met zijn broer de zoutmijnen en fabrieken in. Mijn opa is zonder zijn broer teruggekeerd naar Nederland na de oorlog. In een te klein pak, en berooid van alles kwam hij uiteindelijk aan op Hollands Spoor Den Haag, waar mijn oma hem iedere dag vanaf de bevrijding stond op te wachten.
Theo waar ben je….
Ereveld Loenen
Het graf van Theo van Kuijeren ligt op het Ereveld in Loenen. Onze familie heeft lang gezocht naar het graf van Theo van Kuijeren, vooral in de omgeving van Leipzig en in Duitsland. Theo van Kuijeren bleek al lang zijn plekje te hebben op het Ereveld te Loenen. Dit leerden wij in maart 2015. Mijn oom Jan van Kuijeren, heeft het graf van Oom Theo ontdekt.
De overlevering van Jan van Kuijeren is als volgt;
31/03/2015
IN MEMORIAM,
“Vandaag is het 70 jaar geleden dat mijn oom Theo omkwam in Duitsland. In verband met de toenemende razzia’s en kans doodgeschoten te worden, besloten Theo (destijds 18 jaar) en zijn broer Leen (30 jaar) in november 1944 zich alsnog voor de Arbeitseinsatz (gedwongen te werk-stelling in de Duitse oorlogsindustrie) aan te melden. Vanaf de Slachthuis-kade in Den Haag werden zij per Rijnaak op transport gesteld naar Halle a/d Saale nabij Leipzig. Hier werden zij van elkaar gescheiden en op verschillende locaties in fabrieken te werk gesteld. Zijn broer Leen (mijn vader) kwam na de oorlog heelhuids thuis, doch van Theo werd nooit meer iets vernomen. Naar alle waarschijnlijkheid is Theo op 31 maart 1945 tijdens bombardementen door de geallieerden omgekomen. Bij toeval kwam ik op internet een foto van zijn grafsteen op het spoor van de Oorlogsgravenstichting op het Ereveld in Loenen, bij Apeldoorn.”
Jan van Kuijeren.
Research en foto’s door Jan van Kuijeren.
Vandaag 21 februari 2016 heb ik een email ontvangen van Cor Bart van www.razziabeverwijk.nlen www.oorlogsslachtoffersijmond.nl. Cor heeft een bericht aan het Nederlandse rode kruis ontdekt in de archieven van het ITS (international tracing system) tijdens hun eigen zoektocht. In dit bericht staat dat enkele uit Nederland afkomstige dwangarbeiders gedood zijn bij een bombardement op Halle op 31 maart 1945. Daaronder is ook Theo van Kuijeren vermeld, nummer 2 op het document. Uit het document blijkt dat Theo in Ammersdorf zijn onderkomen zou hebben gehad. Iets wat wij van Wo2verzameling.nl nog niet wisten. Weer een hint die helpt bij de zoektocht naar Theo van Kuijeren. Cor Bart, hartelijk bedankt!
Hulp uit het neutrale zweden. Dit is een verpakking van Zweedse margarine bestemd voor Nederland in de tweede wereldoorlog. Hier onder de voedselbon gebracht begin 1945. Opschrift; EVE Margarinet Till Allt.
Dit lijkt op een schietschijf, 10 cm. in diameter. Op de voorkant een boer met een vetgemest varken in zijn handen, op de achterkant de opschrift; “Tag der Wehrmacht Pistole 17.3.1940. Handtekening van de Oberleutnant komp Fuhrer. En daaronder; “4. ers (M.G.) Inf. ers.BTL 475. ” 4e ersatz (machinen gewehr?) infanterie bataljon 475. Het gat in de snuit zou een voltreffer kunnen zijn…
Bataljon 475 is opgericht in op 26 augustus 1939. Vanaf die tijd is het bataljon een reserve bataljon voor een aantal divisies van de Duitse Wehrmacht. Het Bataljon lijkt ook in Rusland te hebben gediend. Het 475 ersatz infanterie bataljon is ontbonden op 31 mei 1944. ik zou graag willen weten welke naam er bij de handtekening hoort. Ik ben dus op zoek naar de naam van de oberleutnant kompagnie Fuhrer van het 475 infanterie bataljon. Meer informatie over dit voorwerp is welkom!
Gift van Anthony Kolder.
“Das Infanterie-Ersatz-Bataillon 475 wurde bei der Mobilmachung am 26. August 1939 in Döbeln, im Wehrkreis IV, aufgestellt. Bereits während der Aufstellung bildete das Bataillon die Landesschützen-Bataillone XXVI/IV und XXVIII/IV. Das Bataillon unterstand der Division 154 und stellte den Ersatz für die 255. Infanterie-Division. Der Stab vom Bataillon bildete am 1. Dezember 1939 den Stab vom II. Bataillon des Infanterie-Regiment 433 der 164. Infanterie-Division. Der Stab wurde dann am 12. Januar 1940 wieder aufgestellt. Im Mai 1940 machte das Bataillon Abgaben zur Aufstellung des III. Bataillons vom Infanterie-Regiment 553. Ab dem 10. Juni 1940 unterstand das Bataillon der Division 174. Im April 1941 machte das Bataillon Abgaben zur Aufstellung des II. Bataillons vom Infanterie-Regiment 734. Ab dem 1. August 1941 unterstand das Bataillon dann wieder der Division 154. Am 15. September 1942 wurde das Bataillon in ein Infanterie-Ersatz-Bataillon 475 und ein Reserve-Infanterie-Bataillon 475 geteilt. Nach der Teilung unterstand das Ersatz-Bataillon ab dem 1. Oktober 1942 der Division 404. Das Reserve-Bataillon wurde nach der Aufstellung nach Reichshof, in das Generalgouvernement, verlegt und unterstand dort der 154. Reserve-Division. Die beiden Bataillone wurden am 2. November 1942 zum Grenadier-Ersatz-Bataillon 475 bzw. Reserve-Grenadier-Bataillon 475 umbenannt. Das Ersatz-Bataillon stellte am 1. Oktober 1943 das Genesenden-Bataillon D IV für den Befehlshaber der deutschen Truppen in Dänemark auf. Das Reserve-Bataillon wurde im Dezember 1943 zur Auffrischung der 275. Infanterie-Division verwendet. Dabei bildete das Reserve-Bataillon das I. Bataillon vom Grenadier-Regiment 984. Das Reserve-Bataillon wurde am 5. März 1944 endgültig aufgelöst. Das Ersatz-Bataillon wurde am 31. Mai 1944 aufgelöst.”
