Koperen Duitse 2 pfennig munt 1938 Wo2. Met Duitse adelaar en hakenkruis in een eiken krans. Deze munt heb ik gevonden vlak voor de ingang van een Duitse bunker, zo op het zicht uit het zand geraapt.
Voedselbonnen tweede wereldoorlog uit 1944. Van deze bonnen moest een gezin 2 maanden eten en zien te overleven in de tweede wereldoorlog. Van deze uitgave van de distributie bonnen zijn er een heleboel overgebleven, er was niet veel op de bon te krijgen in de hongerwinter van 1944-1945. Opvallend zijn de vele bonnen op het vel met ‘Algemeen’ erop, en ‘Taptemelk’. Taptemelk is afgeroomde melk die minder dan 3% vet bevat. Bovenin nog een rijtje bonnen met ‘Vleesch’, wat natuurlijk helemaal niet meer te krijgen was.
Veel mensen denken dat men tijdens de oorlogsjaren de bonnen inleverden bij de winkels, en dat ze dan het product kregen. Maar zo werkte de distributie niet. Men moest gewoon voor de op de bon verkrijgbare producten betalen. De bonnen regelden alleen dat de producten ‘eerlijk’ verdeeld werden onder de populatie in de gemeenten. En dat ze bij de mensen terecht kwamen die er recht op hadden volgens het distributiebureau.
Mijn oma vertelde eens over de herdershond van de buren die ineens was verdwenen. Ondanks oproepen om de hond boven water te krijgen hing er toch ineens een aangenaam zoete stoofvlees geur door de straat. Volgens mijn oma Stien is nooit opgehelderd welke buur de hond in de pot had. Wel bleken de eigenaren er een zo’n grote beloning voor over te hebben dat je er wel 10 stukken rundvlees op de zwarte markt van kon kopen…. Ook de duiven waren al snel niet meer veilig, en werden gevangen door creatief verzonnen duivenvallen op de daken of balkons. De kokmeeuwen realiseerden zich al vrij vlug dat ze in de Haagse buurten het onderspit zouden delven, en lieten zich al snel niet meer zien, zo vertelde mijn oma. Kortom, de huisvrouwen die in de oorlog rond moesten komen, voor hun vaak grote gezinnen, met of zonder onderduikers, hadden een dagtaak aan het verzamelen en ritselen van de benodigde levensmiddelen en brandstoffen.
Meer over voedselbonnen en distrubutie
Coupons. A family had to eat and drink from this card with food coupons for two months in the second world war.
Herdenking en herinnering van de tweede wereldoorlog. Twee houten bordjes ter herinnering van de slag om de Grebbeberg en ter herinnering van het Zweedse rode kruis uit de tweede wereldoorlog.
Een houten bordje en een tegeltje ter herinnering aan de hulp geboden aan Nederland door het Zweedse rode kruis. En een tegel herinnerend aan de bevrijding 5 mei 1945. De bovenstaande bordjes zijn huisvlijt.
One wooden tile and a stone tile. These two are handmade.
Een houten bordje van vlak na de tweede wereldoorlog. Met afgebeeld de Nederlandse leeuw en de Hollandse driekleur het rood wit blauw, de Nederlandse vlag. En de tekst “Moed en vertrouwen”.
Een herdenkingsblik conferentie van Jalta van vlak na de tweede wereldoorlog.
A rememberance tinn. Post war 1945.
Een postzegel, ter herinnering aan de slag om Arnhem, en een boekje van een tentoonstelling van vliegtuigen die vlogen in de oorlog gehouden in 1944. Mijn oma is hierheen geweest. Het boekje heb ik van haar gekregen.
A post stamp, as a reminder of the battle for arnhem 50 years liberation, and a booklet of an exposition held in the Netherlands of planes which flew in the war.
Boekje Storm over Nijmegen. Boekje wat gaat over operatie Market Garden. De slag om Arnhem.
Jaarlijks is op 4 mei de Nationale Dodenherdenking. Men herdenkt alle burgers en militairen van het Koninkrijk der Nederlanden, die waar ook ter wereld zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog (men gaat hierbij uit van 10 mei 1940) en in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.
Tot 1961 had de herdenking slechts betrekking op de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Vanaf 1961 worden op 4 mei ook de gevallenen tijdens andere militaire conflicten (zoals de politionele acties in Nederlands-Indie) en vredesoperaties (zoals in Libanon of Bosnie) herdacht.
De herdenkingen bestaan uit een plechtigheid, gevolgd door kransleggingen bij het Nationaal Monument op de Dam in Amsterdam door de koningin en vertegenwoordigers van de regering, het leger, verzetsbeweging en allerlei organisaties en groeperingen in de maatschappij. Om acht uur ’s avonds worden twee minuten stilte gehouden ter nagedachtenis aan degenen die in en vanwege een oorlog zijn omgekomen. Op 4 mei 1994 werden voor de eerste keer de vlaggen die voorheen halfstok hingen gehesen tijdens het spelen van het Wilhelmus.
Ook op andere plaatsen in Nederland worden plechtigheden gehouden en kransen en bloemen gelegd, zoals op de Waalsdorpervlakte in Den Haag, Grebbeberg in Rhenen en honderden andere plaatsen waar graven of monumenten aan de slachtoffers en de bezetting herinneren.
Een dag later, op 5 mei wordt de bevrijding van de Duitse bezetter (1940-1945) gevierd.
Bron: http://www.zijkozenvoorverzet.nl/